مطالعه توزیع بافتی ایندیوم در کبد، کلیه و مغز موش صحرایی

سابقه و هدف: ایندیوم از عناصر اصلی گروه سه جدول تناوبی است که در صنایع مختلف و هم چنین علوم پزشکی به طور خاص مورد توجه واقع شده است. بنابراین احتمال مسمومیت با این فلز، قابل پیش بینی می باشد. بر این اساس در این پروژه، مطالعه ای بر تجمع ایندیوم در سه بافت کبد، کلیه و مغز انجام شد؛ هم چنین آثار پاتولوژیکی این عنصر در بافت های مورد نظر نیز بررسی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های صحرایی(rat) استفاده شد که پس از تعیین ld50 این یون، روزانه به مدت 60 روز به هر موش صحرایی مورد آزمایش به صورت داخل صفاقی، 35/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن حیوان، یون ایندیوم در فرم کلرید ایندیوم تزریق گردید. یافته ها: اندازه گیری غلظت ایندیوم در نمونه های سرم و هموژن کبد، کلیه و مغز حیوانات مورد آزمایش توسط دستگاه جذب اتمی بدون شعله نشان داد که از بین سه بافت مورد مطالعه در این تحقیق، ایندیوم بیش تر در کلیه و کبد تجمع می یابد. بررسی لام میکروسکوپی بافت های مورد نظر در موش های تحت تزریق نیز مشخص نمود که بیش ترین ضایعات بافتی مربوط به کلیه و سپس کبد است. نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده در این مطالعه چنین می توان پیشنهاد داد که شدت ضایعات حاصل از آثار ایندیوم بر بافت های مورد مطالعه در این تحقیق احتمالاً وابسته به غلظت بافتی این عنصر است.